...ฉันค้นพบว่า โลกของฉันประกอบด้วยชิ้นส่วนแห่งความเจ็บปวดชิ้นแล้วชิ้นเล่า ไม่ว่าจะเป็นอำนาจของพวกผู้ชาย อำนาจของความมีอภิสิทธิ์ทางวรรณะ และอำนาจทางการใช้กำลังที่เหนือกว่า ...ฉันไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ฉันทำในเวลานั้นเป็นการขบถ หากมันเป็นหนทางเดียวที่พอจะทำให้ได้มาซึ่งความยุติธรรม...
นั่นเป็นหนึ่งในถ้อยคำที่ได้รับการถ่ายทอดจากปากของพูลาน เทวีในหนังสือ I,Phoolan Devi ที่แปลเป็นภาษาไทยโดยนงลักษณ์ อิ่มพิทักษ์ ที่สามารถอธิบายตัวตนของเธอผู้นี้ได้เป็นอย่างดีนะคะ..
พูลาน เทวี หญิงชาวบ้านกลุ่มมัลลาร์ซึ่งถือเป็นวรรณะย่อยของศูทร ผู้กำเนิดอยู่ในแคว้นอุตตรประเทศแห่งอินเดีย ในปี 1963 ของเดือนสิงหาคม เธอผ่านความรวดร้าวทรมาน อย่างแสนสาหัส ซึ่งหากเป็นคนอื่น คงตัดสินใจปลิดชีวิตตัวเองเพื่อหนีจากความรันทดนี้ไปนานแล้ว แต่...สำหรับเธอ ผู้หญิงที่ชื่อ พูลาน เทวี คนนี้ กลับใช้มันเป็นพลังในการสู้ต่อไปเพื่อความถูกต้องและเป็นธรรม !!
เธอถูกจับให้เข้าพิธีแต่งงานตามประเพณีฮินดูเมื่ออายุได้ 11 ปี ซึ่งถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติและหญิงคนนั้นจะต้องอยู่กับครอบครัวของตัวเองต่อไปกระทั่งเป็นสาวเต็มวัย... แต่สำหรับเธอ พูลาน เทวี เธอกลับได้รับการข้อร้องแกมบังคับจากครอบครัวฝ่ายสามีให้ย้ายไปอยู่กับครอบครัวของเขานับจากวันแต่งงาน
แน่นอน เธอถูกผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีข่มขืนตั้งแต่อายุ 11 ปี หนำซ้ำเขายังปฏิบัติต่อเธอเยี่ยงทาสคนหนึ่งที่ไม่มีสิทธิเรียกร้องสิ่งใด...
...มันเป็นไปตามวิถีของโลก ถ้าเราทำทุกอย่างตามที่พวกเขาเอ่ยปากโดยปราศจากเงื่อนไขต่อรอง และก้มหัวของพวกเราลงและสัมผัสเท้าพวกเขาเพื่อแสดงการคารวะ เขาก็จะแบ่งปันอาหารให้แก่พวกเรา พ่อบอกว่าโลกของเราเป็นแบบนี้ เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้กำหนดไว้เช่นนั้น...
คำสอนของบิดาเมื่อครั้งทีพูลานยังอยู่ในวัยเยาว์ เธอผูกพันและเทิดทูนพ่อของตัวเองและยำเกรงผู้เป็นแม่อย่างที่สุด แต่แล้วด้วยจิตใจขบถ ทำให้เธอรู้สึกว่าหลายคำสอนของทั้งพ่อและแม่นั้น ทำให้เธอไม่ได้รับความเป็นธรรมแต่อย่างใด...
พ่อของเธอทนทุกข์อยู่กับการถูกโกงที่ดินทำกินไปจากพี่น้องของตัวและใช้เวลาและเงินเกือบทั้งหมดไปกับการขึ้นโรงขึ้นศาล...นั่นยิ่งทำให้พูลาน เทวีบ่มเพาะและตระหนักถึงความไม่ยุติธรรมที่เธอเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...
หลังจากแต่งงานไปได้ไม่นาน เธอก็ถูกส่งกลับมาที่บ้านเกิดของตัวเอง และถือเป็นเรื่องน่าอับอายที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะอยู่โดยไม่มีสามี!!
พูลาน เริ่มถูกผู้ชายในหมู่บ้านของตัว ลวนลาม ไม่ว่าจะด้วยสายตาหรือคำพูดอยู่เสมอ และด้วยความเป็นวรรณะที่ต่ำต้อย ทำให้ทุกครั้งที่เธอลุกขึ้นมาโต้ตอบ เธอมักจะโดนทำร้ายอย่างรุนแรงกลับมาเสมอ...
และในที่สุด เธอถูกกลุ่มโจรจับตัวไปซึ่งนั่นทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปทันที... ในรังโจร เธอได้พบกับชายที่มอบความรักให้แก่เธออย่างจริงใจ นั่นก็คือ วิกรมผู้ได้ชื่อว่าเป็นสามีที่พูลาน มอบความรักที่มีอยู่ให้หมดหัวใจ..แต่ด้วยความไว้ใจเพื่อนของตัวเองเกินไป ทำให้เขาถูกปลิดชีวิต และพูลาน เทวี ก็ต้องผจญชะตากรรมที่ ผู้หญิงหลากคนต้องหลั่งน้ำตาให้แก่เธอ...
ก่อนหน้าที่เธอจะมาอยู่กับกับโจร เธอเคยถูกตำรวจข่มขืน ถูกคนในหมู่บ้านตัวเองย่ำยี... และเมื่อสิ้นวิกรม ชายหนุ่มอันเป็นที่รักของเธอแล้ว...นรกในรังโจรก็เกิดขึ้น..เธอถูกโจรฝ่ายตรงข้าม พาตัวไปให้ผู้ชายในหมู่บ้านข่มขืน เหตุผลเพียงแค่เธอเป็นหญิงในวรรณะต่ำต้อยที่ไม่มีสิทธิไม่มีเสียงไม่มีแม้แต่คุณค่าใดๆในชีวิตเลย...ดังนั้น ชายคนใด จะทำอะไรกับร่างกายของเธอก็ย่อมได้...
สามสัปดาห์ผ่านไป พูลาน เทวี กับสมัครพรรคพวกของวิกรมที่อยู่เพียงสองคน ตัดสินใจหากทางหนีเอาตัวรอดด้วยความช่วยเหลือของชาวบ้านในวรรณะเดียวกันกับเธอ...
แล้วความแข็งแกร่งก็กลับมาสู่จิตใจของเธออีกครั้ง...เธอแปรความขมขื่นให้กลายเป็นความแค้น..และเธอก็เริ่มลงมือแก้แค้น ด้วยการซ่องสุมกำลังคนของตัวเอง... กระทั่งกิติศัพท์ของนางโจร...พูลาน เทวี ที่ปล้นสะดมภ์เศรษฐี เพื่อนำมาแจกจ่ายให้ผู้ทุกข์ยากดังไปทั่วทั้งแคว้น...
แต่ไหนแต่ไรมา พูลาน เทวีนับถือเจ้าแม่กาลีหรือทุรคา เธอจะขอบคุณพระนางทุกครั้งที่ดลบันดาลให้เธอ เกิดความโกรธแค้น จนเพลิงเผาไหม้ผู้คนที่คิดทำร้ายผู้ที่อ่อนแอและต่ำต้อยกว่า...
ชื่อเสียงของพูลาน เทวีโด่งดังจนกระทั่ง รัฐบาลอินเดียต้องของเจรจาเพื่อให้เธอมอบตัว....
พูลานเทวี ตัดสินใจมอบตัวเมื่อปี 1983 เธอไปใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจำถึง 11 ปีจึงได้รับอิสรภาพ เรืองราวชีวิตของเธอ ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย หลายคนมอบของขวัญให้ขณะที่เธออยู่ในคุก บางคนถึงขนาดเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาขอแต่งงานกับเธอ... แต่สิ่งที่พูลานเทวี ปรารถนาไม่ว่าจะก่อนหรือหลังจากที่ได้รับอิสรภาพ ก็คือ...
เธอต้องการพิสูจน์ว่า พวกเราทุกคนล้วนมีศักดิ์ศรี เกียรติภูมิของตัวเอง ไม่ว่าจะมีความแตกต่างในต้นกำเนิด วรรณะ สีผิว หรือความเป็นหญิงหรือชาย... และ เธอต้องการความเคารพ...เธอต้องการจะให้ใครๆ กล่าวว่า... “พูลาน เทวี ก็เป็น คน เหมือนกัน...”
ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนนี้ จะเป็นเรื่องจริงที่เพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่สิบปีที่ผ่านมานี้เอง... หลังจากออกมาจากคุก พูลานเทวี ได้รับการทาบทามจากพรรคสมาชวดี ให้ลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้แทนราษฎรจากแคว้นอุตตรประเทศ... และขณะที่เธอกำลังหาเสียงโยมีจุดยืนที่จะอยู่เคียงข้างคนจนนั้น เธอก็ถูกลอบสังหารเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม ปี 2001 ที่บริเวณประตูหน้าบ้านพักของตัวเองที่เมืองนิวเดลี ค่ะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น